اروپا، این قاره کهن که روزگاری مرکز تمدن و پذیرای تمام فرهنگ ها بود، امروز به دژهای مستحکمی تبدیل شده که تنها نخبگان، ثروتمندان و یا افراد خوش شانس ها می‌توانند گذرنامه آن را به دست آورند. از کوهستان‌های پرپیچ و خم سوئیس تا جزایر دورافتاده ایسلند، هر کشور اروپایی دیوارهای نامرئی خود را برای جلوگیری از ورود “ناخواسته‌ها” بالا کشیده است. اما آیا واقعاً این دژها نفوذناپذیرند؟ یا فقط کلیدهای متفاوتی می‌طلبند؟
7. سوئیس؛ بهشت مالیاتی که در را به روی همه بسته است
سوئیس با سیستم مهاجرتی منحصر به فردش، به دنبال جذب “مفیدترین افراد” است، نه صرفاً ثروتمندترین‌ها. این کشور از متقاضیان انتظار دارد حداقل ۱.۱ میلیون دلار سرمایه‌گذاری کنند، سالانه ۴۵۰ هزار فرانک مالیات بپردازند و به یکی از زبان‌های رسمی در سطح C1 مسلط باشند. حتی ویزای کار نیز فقط به متخصصان حوزه‌های بسیار خاص مانند بانکداری یا مهندسی هسته‌ای تعلق می‌گیرد. جالب اینجاست که ازدواج با شهروند سوئیسی هم راه ساده‌ای نیست، چرا که دولت به مدت ۵ سال این ازدواج‌ها را تحت نظر می‌گیرد.
6. لیختن‌اشتاین؛ پادشاهی کوچک با قوانین بزرگ
این کشور ۳۹ هزار نفری سالانه فقط به ۸۹ نفر اجازه اقامت دائم می‌دهد. سیستم امتیازبندی عجیب آن به افراد بالای ۴۵ سال امتیاز منفی می‌دهد و فقط مدارک تحصیلی اروپایی را می‌پذیرد. راه‌حل ممکن، ایجاد کسب‌وکاری است که حداقل ۱۰ شغل برای شهروندان محلی ایجاد کند یا سرمایه‌گذاری در مؤسسات فرهنگی کشور باشد. این سیاست‌ها نشان می‌دهد لیختن‌اشتاین به دنبال جذب افراد خاصی است که واقعاً بتوانند به جامعه کوچک آن ارزش افزوده داشته باشند.
5. دانمارک؛ آزمایشگاه اجتماعی سخت‌گیرانه
دانمارک با قوانین مهاجرتی جنجالی خود شناخته می‌شود. متقاضیان باید حداقل ۲۴ سال سن داشته باشند، در آزمون‌های ادغام شرکت کنند و ثابت کنند می‌توانند ۱۰ سال بدون کمک دولت زندگی کنند. از سال ۲۰۲۴، کلاس‌های اجباری “ارزش‌های دانمارکی” به برنامه‌های ادغام اضافه شده است. این کشور به دنبال مهاجرانی است که واقعاً بتوانند با ارزش‌های اجتماعی خاص دانمارک سازگار شوند.
۴. اتریش؛ ثروت به تنهایی کافی نیست
اتریش با ویزای طلایی ۵ میلیون یورویی خود، از سرمایه گذاران انتظار دارد حداقل ۱۰ شغل برای شهروندان اتریشی ایجاد کنند. این کشور به دنبال جذب سرمایه‌گذاران واقعی است، نه کسانی که فقط می‌خواهند پول خود را در بانک‌های آن نگهداری کنند. راه‌های جایگزین مانند ویزای هنرمندان یا پژوهشگران نیز شرایط بسیار سختی دارند و فقط به افراد استثنایی تعلق می‌گیرند.
3. نروژ؛ فقط برای نخبگان واقعی
نروژ فقط به متخصصانی ویزا می‌دهد که ثابت کنند هیچ شهروند اروپایی دیگری برای آن موقعیت شغلی وجود ندارد. متقاضیان باید مدرک زبان نروژی سطح B2 داشته باشند و در مشاغل مورد نیاز کشور مشغول به کار شوند. این کشور به دنبال جذب نخبگان واقعی است که بتوانند به اقتصاد مبتنی بر نفت آن کمک کنند.
2. مجارستان؛ پایان دوره های ارزان
مجارستان که روزی به عنوان یکی از آسان‌ترین کشورها برای اخذ اقامت شناخته می‌شد، اخیراً حداقل سرمایه مورد نیاز را از ۲۵۰ هزار به ۵۰۰ هزار یورو افزایش داده است. همچنین محدودیت‌های جدیدی برای خرید ملک در بوداپست وضع کرده است. این تغییرات نشان می‌دهد که مجارستان نیز به دنبال جذب سرمایه‌گذاران جدی‌تر است.
1. ایسلند؛ منزوی اما مغرور
این کشور جزیره‌ای کوچک فقط از طریق ازدواج با شهروندان محلی یا سرمایه‌گذاری ۲ میلیون یورویی در بخش‌های خاص اجازه اقامت می‌دهد. ایسلند به دنبال جذب افرادی است که واقعاً بخواهند بخشی از جامعه منزوی آن شوند و به فرهنگ و اقتصاد این کشور کمک کنند.
نتیجه‌گیری : هر دژ کلید خاص خود را می‌طلبد
اروپا دیگر آن قاره پذیرای همه نیست. امروز هر کشوری به دنبال نوع خاصی از مهاجران است. سوئیس نخبگان را می‌خواهد، لیختن‌اشتاین به دنبال سرمایه‌گذاران فرهنگی است، و ایسلند به دنبال کسانی است که واقعاً بخواهند بخشی از جامعه منزوی آن شوند. سوال اینجاست: آیا شما آن کلید خاص را دارید؟
